De gegevens in hoofdstuk 2 suggereren dat gezondheidswerkers en gezondheidsstelsels steeds meer aandacht besteden aan en reageren op de gezondheidseffecten van de klimaatverandering. Er lijkt
meer en eerder een beroep te worden gedaan op instellingen met meer middelen dan op instellingen met weinig middelen, hoewel er aanwijzingen zijn van adaptatiesactiviteit in de
gezondheidssectoren in het gehele ontwikkelings- en geografische spectrum. Er zijn aanwijzingen dat adaptatie van de gezondheid zich incidenteel voordoet, via brede ontwikkelingsinitiatieven,
zoals IHR's (indicator 2.3 en 2.4), en rechtstreeks via specifieke
klimaatveranderingsinitiatieven (indicatoren 2.1, 2.2 en 2.6). Hoewel de absolute paraatheid laag blijft, gaan de meeste trends die in dit verslag worden gevolgd in de goede richting en wanneer de
kwetsbaarheid is gevolgd, lijken de risico's in verband met klimaatverandering af te nemen. Ondanks deze positieve trend blijven de absolute financiële middelen die beschikbaar zijn voor de
adaptatie aan de klimaatverandering bijzonder laag, waardoor verdere vooruitgang op dit gebied wordt beperkt. Bovendien bestaan er krachtige technologische en financiële grenzen aan de adaptatie,
die een gezamenlijke focus op mitigatie als onderdeel van de wereldwijde reactie op de klimaatverandering [3] vereisen.
Het meten van de adaptatie van de gezondheid en de weerstand
tegen klimaatverandering stelt ons voor tal van methodologische uitdagingen, waarbij de meeste beschikbare meeteenheden vervangende indicatoren van de vooruitgang zijn. Deze maatregelen moeten
met de nodige voorzichtigheid worden geïnterpreteerd en op de klimaatverandering worden toegepast en niet alleen in hun oorspronkelijke context. In dit hoofdstuk zijn de bevindingen van de
indicatoren voor de beoordeling, planning, uitvoering en financiering van de aanpassing gepresenteerd.