DEEL 2
Aanpassing, planning en veerkracht voor de gezondheid
Nu de waargenomen en toekomstige gezondheidseffecten van de klimaatverandering steeds duidelijker worden en de toenemende uitstoot van emissies de wereld op het spoort zetten van verdere
opwarming, zijn versnelde aanpassingsmaatregelen nodig om de gezondheid van de bevolking te beschermen, zoals de agenda voor 2030 laat zien. [45] Strategieën ter verbetering van de veerkracht van de gemeenschap zijn vaak gekoppeld aan armoedebestrijding en bredere sociaaleconomische ontwikkelingsvereisten, waardoor
de mogelijkheid van no-regret scenario's ontstaat. [1]
De gezondheidssector moet het voortouw nemen bij de
aanpassingsinspanningen en ervoor zorgen dat de gezondheidsstelsels, ziekenhuizen en klinieken de ankers blijven voor de veerkracht van de gemeenschap. Dit onderkende, maar nog steeds groeiende
terrein van de praktijk staat in dit hoofdstuk centraal. De gegevens zijn onvolledig en bieden meer inzicht in de aanpassing dan in de veerkracht en maken voornamelijk procesmatige indicatoren
mogelijk. Sinds 2017 zijn er echter verschillende indicatoren verbeterd: kwalitatieve analyses van de inhoud en kwaliteit van nationale aanpassingsstrategieën en kwetsbaarheids- en
aanpassingsbeoordelingen in de gezondheidssector zijn opgenomen als aanvulling op eerdere kwantitatieve bevindingen (indicatoren 2.1 en
2.6) en er zijn gezondheidsspecifieke aanpassingsvragen opgenomen in onderzoeksinstrumenten en vragenlijsten voor klimaatdiensten
(indicatoren 2.2 en 2.5). Daarnaast bevat het verslag van dit jaar een nieuwe
indicator die het aanpassingsvermogen aan door vectoren overgedragen ziekten beoordeelt (indicator 2.4). De indicatoren die in dit verslag worden gepresenteerd, laten een algemene trend zien van een toename van het gebruik van aanpassingsmaatregelen. Hoewel het aantal
maatregelen ter aanpassing weliswaar is toegenomen, garanderen ze niet dat ze bestand zijn tegen de toekomstige klimaatverandering en daarom moeten de inspanningen om zich aan te passen aan de
klimaatverandering worden verdubbeld. Deze toename van de inspanningen is grotendeels afhankelijk van voldoende uitgaven voor aanpassing (indicator 2.7), de beschikbaarheid van financiële middelen voor aanpassing (indicator 2.8) en een beter inzicht in de wijze
waarop de veerkracht van de gezondheidsstelsels het meest kan worden geëffectueerd.