Indicator 1.9: Voedselzekerheid en ondervoeding
1.9.1: terrestrische voedselzekerheid en ondervoeding: 30 landen hebben te maken met een neerwaartse trend in de opbrengst van gewassen, waarmee een tien jaar durende trend
wordt omgebogen die eerder een wereldwijde verbetering te zien gaf. Het rendementspotentieel neemt naar schatting in elke regio af, gemeten aan de hand van de geaccumuleerde
thermische tijd.
Wereldwijd wordt er meer dan voldoende voedsel
geproduceerd om de wereldbevolking te voeden. De oorzaken van voedselonzekerheid en ondervoeding zijn dus zowel complex als multifactorieel, gedreven door factoren die verder
gaan
De voedselproductie wordt echter nu al in gevaar
gebracht door extreme weersomstandigheden die naar verwachting frequenter en extremer zullen worden; het opbrengstpotentieel neemt wereldwijd af en veel landen hebben al te maken met
dalende opbrengsten. [30] [31]
In dit verslag wordt een indicator op meerdere
niveau's gepresenteerd, die een verband legt tussen klimaatrisico's en -trends, opbrengsten van gewassen en oogsten, en ondervoeding. De algemene trends worden gevolgd aan de hand van
wereldwijd geaggregeerde gegevens en gegevens op nationaal niveau, waarbij de nadruk wordt gelegd op de mate waarin de negatieve effecten van de klimaatverandering opwegen tegen de
potentiële positieve effecten op de nationale voeding en voedselzekerheid door middel van rasveredeling, verbeterde landbouwpraktijken en vermindering van de armoede.
Ten eerste wordt het mondiale graanpotentieel
weergegeven door de huidige en toekomstige voorspellingen van de duur van de gewasgroei voor maïs (bijlage), die fungeert als een indicatie voor het opbrengstpotentieel en op hun
beurt voor de voedselzekerheid. Verlaging van de gewas groeiduur voor maïs in elke regio suggereert een afname van het rendementspotentieel van maïs in elke regio en wereldwijd
(figuur 9, bijlage). [32]
Ten tweede wordt het aantal landen met een dalende
opbrengst bijgehouden. Dit aantal is tussen 2000 en 2010 gedaald van 56 naar 32, maar is sindsdien nauwelijks gedaald tot 30 in 2016. Voor sommige landen, waar de opbrengstkloof (het verschil
tussen de werkelijke en de maximale potentiële opbrengst) klein is, weerspiegelen de dalende opbrengsten de negatieve effecten van de klimaatverandering die nu al opwegen tegen de
technologische verbeteringen. [33]
De derde component van deze indicator volgt de
ondervoeding, geaggregeerd op wereldschaal. Hoewel de prevalentie en de absolute aantallen ondervoeding de afgelopen tien jaar zijn afgenomen, is er de laatste jaren een omkering van deze
trend en de daaruit voortvloeiende stijging van de ondervoeding duidelijk zichtbaar.